Rozdział 1

Obudziło mnie słońce. Odkręciłam się na drugi bok i zobaczyłam Fettnera z moim Iphonem w ręku.

-Co robisz?-Zapytałam, a potem spojrzałam na elektroniczny zegarek. -Cholera Fettner! Dlaczego mnie nie obudziłeś? Za 20 minut zaczyna mi się wykład.-Powiedziałam wyskakując z łóżka i szukając w szafie jakiś rzeczy.

-Nie martw się podwiozę Cię. -Mruknął tylko odstawiając mój telefon na szafkę i wyszedł z pokoju zupełnie nieprzejęty.

Zebrałam się jak najszybciej mogłam i patyczak podwiózł mnie na uczelnie marudząc.

-Śniadania nie zjadłaś, a potem będziesz narzekać,  że jesteś za szeroka w biodrach, że efekt jo-jo.

-Na szczęście nie jesteś moim mężczyzną i nie muszę mieć rozmiaru 32 żeby być chudsza od Ciebie. -Pokazałam mu język.

-Tu nie chodzi o....

-Moja nadwaga,  moje kilogramy. Gdyby było mi źle to bym coś zrobiła, co się wcinasz.-Powiedziałam podirytowana.

-Uhhhh...Ostatnio marudziłaś, że nie mieścisz się w 38. Chcę  pomóc.

-A ciągle dajesz mi odczuć jaka jestem niedoskonała. Cześć, Fettni. Zobaczymy się pewnie dopiero po 20.

- To co będziesz robić?-Zadał mi pytanie, a ja tylko trzasnęłam drzwiami i  spóźniona szłam szybko w kierunku uczelni.

Niezauważalnie weszłam na salę i usiadłam obok Leny.

-Mówiłaś, że będziesz 20 minut przed wykładem.

-Byłabym, ale Fettner to przebiegła żmija i wyłączył mi budzik w telefonie.-Powiedziałam wyjmując z torebki telefon, notatnik i długopis.

-Zobaczę, która godzina.-Powiedziała dotykając ekranu mojej komórki.-Cholera sypiasz z Fettnerem?-Powiedziała tak głośno, że połowa studentów na sali odwróciła się w naszą stronę.

-Nie. Znaczy tak. Znaczy to nie to na co wygląda.

-Wygląda dość jednoznacznie. Bardzo jednoznacznie on prawie leży na Twoich cyckach i trzyma łapę na dupie.

-On ma dość osobliwe poczucie humoru.-Tłumaczyłam się.

-Ładnie ze sobą wyglądacie.

-Tak. Jak piękna i bestia. Z tym że ja to bestia. Jesteśmy przyjaciółmi. Nic Nas nie łączy.

-Jeszcze.-Uśmiechnęła się Lena.

-Ani teraz, ani za tysiąc lat. Idę dziś pierwszy raz na siłownię.

-Ty? Po co?

-Mam trochę za dużo tu i tam. Fettner woła na mnie klopsiku i ogólnie dziwnie się czuję, że chłopak, z którym mieszkam  jest chudszy ode mnie.

-Jak do Ciebie woła?- Zaśmiała się, ale już tak, że wykładowca zwrócił nam uwagę.

-Panie na końcu chyba dobrze się bawią. Może zechciałyby podzielić się informacją co je tak rozśmieszyło?

-Przepraszamy.-Powiedziałyśmy razem.

- Klopsiku?-Znów zaczęła się śmiać.

-Przestań. Zapomnij, że Ci to powiedziałam.

-Ale to słodkie.

-A mnie wpędza w depresję.- Powiedziałam starając się coś zanotować.

Przez resztę wykładów i ćwiczeń nie rozmawiałyśmy na ten temat, ale za każdym razem gdy sprawdzałam godzinę na telefonie ta się głupio śmiała widząc wygaszacz, który ustawił mi Manuel.

-Idziemy coś zjeść? Jestem strasznie głodna.

-Ja też, ale muszę wracać do mieszkania spakować się na siłownię i jechać. O 17 mam trening. Jest już 15. Nie zdążę.

-Dobra leć i zadzwoń wieczorem jak było. No chyba, że będziesz zajęta panem Manuelem.

-Głupia. Jasne, że zadzwonię. Pa.-Pocałowałam ja w policzek i udałam się w kierunku przystanku autobusowego.

Wróciłam do domu zrobiłam sobie szybko jakaś sałatkę do jedzenia i zaczęłam pakować się na siłownię.

Manuel był jeszcze na treningu. W domu będzie coś koło 17 czyli wtedy gdy ja będę na siłowni.

Wykupiłam sobie treningi u trenera personalnego 3 razy w tygodniu.

Po pierwszym ledwo wróciłam do mieszkania. Czułam się jakbym umarła ze 3 razy. Byłam w domu dopiero o 20.

- O mój klopsik wrócił.-Powiedział Manuel wychodząc z kuchni.

-Cześć.-Odpowiedziałam i poszłam tylko do swojego pokoju.

Szczęście, że wzięłam prysznic na siłowni.

-Zrobiłem zapiekankę na kolacje. Chodź zjemy.

-Nie mam siły.

-Co robiłaś tyle czasu?

-Miałam kilka spraw do załatwienia.-Powiedziałam wymijająco.

-To jak? Zjemy razem?

-Nie mam siły.

-Obejrzymy coś? Dzisiaj mecz.

-Może chłopacy z Tobą obejrzą.

-Chłopacy spędzają czas z dziewczynami przed zgrupowaniem.

-Biedaczku... Tez musisz sobie kogoś znaleźć.

-Nic nie muszę. Wiesz, że związki nie są dla mnie. Zresztą dziewczyny są do niczego.

- Dzięki.-Powiedziałam.

-Ciebie nie traktuje jak dziewczyny.

-Jeszcze milej.- Zaśmiałam się z beznadziejności sytuacji. -Chodźmy jeść.-Wstałam z łóżka i poszłam do kuchni, a za mną Fetti.

 ***~~***

Powoli startujemy z tym tutaj :P Mam nadzieję, że nadal będziecie : P